Zonnedauw is een vleesetend plantje. Het groeit graag tussen Veenmos in moerasachtig gebied. Deze plantjes kunnen met behulp van klierhaartjes, waaraan een plakkerige vloeistof zit, kleine insecten lokken (foto linksonder). Kleine insecten kunnen niet meer loskomen en het blaadje vouwt zich dicht. Vervolgens verteert het beestje. In de zomer bloeit het plantje (foto rechts).

In 2004 is zelfs de Gelobde maanvaren opnieuw gevonden in het veen. Deze werd het laatst gezien in 1985. Dit sporenplantje is zeldzaam in de duinen en uiterst zeldzaam in het binnenland!

 

De Moeraswolfsklauw komt ook voor in het Fochtelooërveen, een zeldzame plant.

Ook de Grote wolfsklauw komt voor in het veengebied. Dit is een rode lijst soort en is een zeldzame, sterk in aantal afnemende plant. Deze giftige plant heeft een kruipende hoofdstengel met rechtopstaande zijtakjes die 5-15 centimeter hoog kunnen worden. In het veen staat deze bij een zanderig pad op voedselarme zure grond.

 

De Koningsvaren groeit graag op natte zure tot zwak zure (veen)grond. De planten kunnen wel honderd jaar oud worden. De bladeren sterven af in de herfst en er komen nieuwe tevoorschijn in de lente. De sporen zitten bovenaan de vruchtbare bladeren die zich binnenin bevinden. De buitenste bladeren zijn niet vruchtbaar. De bladeren met sporen lijken wat op een pluim. In juli, augustus zijn de sporen rijp. Het is een langzame groeier, maar kan tot wel twee meter groot worden. de jonge planten kunnen jaren achtereen heel klein blijven. De plant kan plaatselijk talrijk zijn, elders is deze heel zeldzaam. De Koningsvaren staat ook op de lijst van beschermde planten. Rechts de bijna rijpe sporen, linksonder de Koningsvaren met de onvruchtbare bladeren, rechtsonder de onrijpe groene sporen.

De Grondster, deze plant is vrij zeldzaam en staat dan ook op de Rode Lijst van planten. Komt graag voor op droge zandgronden die in de winter gedeeltelijk onder water staan. De draadvormige stengels liggen op de grond en waaieren uit als een ster. Hij bloeit langere periode met witte soms wat roodachtige bloemetjes.

Veerdelig tandzaad, voorheen Driedelig tandzaad, vooral een pioniersoort. Deze moerasplant is in Nederland zeer algemeen, staat bij sloten, greppels en natte venige randen, als het maar nat genoeg is. De zaden zijn getand en verspreiden zich gemakkelijk. De planten kunnen tot een meter hoog worden en bloeien geel. Deze groeit niet in het centrale deel van het veen, daarentegen wel veelvuldig in de randzones.

De Brede (ook wel Grote) weegbree, een onkruid wat door Indianen "voetstap van de blanke man” genoemd wordt. Hiermee wordt duidelijk dat het een plant is die groeit op plaatsen waar veel gelopen wordt. De bladeren staan in rozet vorm, de stelen met zaden zijn niet vertakt. Als meest bekend gebruik als medicijn kennen we hem ook, verse gekneusde bladeren worden op wonden geplaatst, maar ook als kompres bij insectenbeten, allergische uitslag en ontstoken wonden.

Op sommige delen waar vochtige kalkhoudende zandgrond aanwezig is treffen we ook wel de Stijve ogentroost aan. Ook op veengrond, in duinen en heidevelden kan deze plant het goed doen, mits het vochtig is.   De plant is zeldzaam in Nederland op enkele plaatsen na en staat op de Rode lijst van planten die sterk afnemen in aantal. De plant kan tot 30 centimeter hoog worden.

De Gevlekte rietorchis is hier ook te vinden. De Orchis is een geslacht uit de familie van de orchideeën.  Helaas zijn er enkele bezoekers die menen dat die er staan om te plukken ... dit is dus zeker niet de bedoeling! Het is bovendien een beschermde plant.